1571 rok - Początki

 

                                   19 letnia Regina Protmann, córka kupca z Braniewa na Warmii, porzuca majętny dom, swoją rodzinę i bezpieczne, wystawne życie, aby zająć się chorymi, bezdomnymi i umierającymi w mieście na dżumę. Zasłuchana na modlitwie odczytała to, o co Panu Bogu chodziło. Razem z dwiema dziewczętami zamieszkała w pustym i starym domu, gdzie bez wystarczających środków do życia, w biedzie i zimnie, powoli powstawało coś, co na tamten czas było zupełną nowością w Kościele, a okazało się strzałem w dziesiątkę, bo Pan Bóg ma zawsze najlepsze pomysły! Tworzyła się wspólnota kobiet, żyjących w ślubach zakonnych, we wspólnej modlitwie i pracy, ale nie w zamknięciu od społeczeństwa, lecz wychodząca do ludzi chorych i potrzebujących pomocy. Regina zaufała Bogu, nie wiedząc jak potoczy się jej życie i co dokładnie będzie robiła. Otwarta na Ducha Świętego, odpowiadała na potrzeby ówczesnego społeczeństwa. 

1583 rok - Powstanie Zgromadzenia Sióstr św. Katarzyny

Powoli dzieło powiększało się. Dla swojej wspólnoty Regina, przy pomocy Jezuitów, napisała Reguły, czyli plan, zasady życia, a całe dzieło i grupę sióstr powierzyła św. Katarzynie Aleksandryjskiej, patronce kościoła w Braniewie. Po 12 latach Reguły te zostały zatwierdzone przez biskupa diecezji Marcina Kromera. Stało się to na zamku w Lidzbarku Warmińskim w dniu 18 marca 1583 roku. 

1602 rok - Zatwierdzenie przez Stolicę Apostolską

Regina wraz z siostrami, na wzór Jezusa Miłosiernego Sługi poszła służyć tym najmniejszym. Odwiedzała chorych w ich domach, opatrywała rany, przygotowywała lekarstwa, niosła nadzieję. Dzieliła się z biednymi, dostarczała im posiłki, wspomagała materialnie, opieką objęła sieroty. Wobec ogólnego analfabetyzmu i upadku moralnego, w szczególny sposób zajęła się dziewczętami. Otworzyła dla nich szkołę, ucząc czytania, pisania, prac ręcznych a przede wszystkim wychowując w chrześcijańskich wartościach. Troszczyła się o dom Boży, dbała o wystrój i piękno kościołów, szyjąc obrusy i wykonując świece. Modlitwą i postem ogarniała rzeczywistość Braniewa, Warmii i całego Kościoła, prosząc gorliwie w obliczu wojen, epidemii i innych nieszczęść. Kierowana potrzebą pomocy innym, założyła również domy sióstr katarzynek w Ornecie, Lidzbarku Warm. i Reszlu. Taka forma życia zakonnego i posługi została zatwierdzona przez nuncjusza papieskiego Klaudiusza Rangoniego w 1602 r. Tym samym Zgromadzenie Sióstr św. Katarzyny Dziewicy i Męczennicy otrzymało prawa papieskie.

Od 1645 rok - Katarzynki ruszają poza Warmię

Po śmierci założycielki (18 I 1613 r.)  Zgromadzenie nadal się rozwija. W 1645 roku, na zaproszenie miejscowego biskupa, siostry otwierają wspólnotę na Litwie w Krokach.  Liczne i długotrwałe wojny, epidemie, zmiany polityczne i prześladowanie Kościoła wymagaą od sióstr ciągłego otwarcia na znaki czasu (praca charytatywna, edukacyjna, pielęgniarska, wychowawcza). W drugiej połowie XIX wieku katarzynki wyruszają do Anglii, Brazylii, Rosji, Prus Zachodnich.

1945 rok - doświadczenia II Wojny Światowej

1945 rok to dla sióstr katarzynek czas największego w dziejach Zgromadzenia okresu cierpienia, prześladowań, w którym śmierć poniosły 102 siostry (z pośród nich dla szesnastu sióstr toczy się obecnie proces beatyfikacyjny). W głąb Rosji deportowano 28 sióstr, 41 wywieziono do Danii. 400 sióstr musiało opuścić Warmię. W gruzach legł pierwszy dom Zgromadzenia w Braniewie, pamiętający czasy Reginy Protmann. Zarząd Generalny, mający od początku siedzibę w Braniewie, po okresie tułaczki, ostatecznie  zostaje przeniesiony do Grottaferrata koło Rzymu. Na terenach Warmii, które ponownie powróciły do Polski, pozostaje zaledwie 90 sióstr katarzynek. Na gruzach powstaje nowa rzeczywistość.

1946.09.16 - Powstanie Polskiej Prowincji Zgromadzenia
icon

 

Po zakończeniu wojny, dom przy ul. Moniuszki 7 w Braniewie, dawny nowicjat, stał się domem prowincjalnym Polskiej Prowincji Zgromadzenia. Tu również mieszczą się wspólnoty formacyne postulatu i nowicjatu. Jak dalej potoczy się historia? Niech będzie - JAK BÓG CHCE.